گچ پژ / رضوانی

گچ پژ

محسن رضوانی

انتشارات سوره مهر

سال نشر : 1395

کتاب نوشته هایی در قالب طنز هست که به زبان تهران قدیم و با اصطلاحات زبان قاجار نوشته شده . در ضمن اولین کتاب آقای رضوانی هست .

خوب خیلی رفته بودم تو فاز قجری حرف زدن گفتم این کتاب را هم بخونم طنز زبان قدیم در مورد وقایع جدید . خیلی باحال نوشته و تصاویرشم بامزه است . کلا مجموعه بانمکیه .

قسمت های زیبایی از کتاب

علی هذا اینکه شما اسم نور چشمی ات را می گذاری بیش فعال و ما در گوسش خودمان می گوییم تخم جن خیلی مهم نیست . مهم این است که شما عجالتا توصیه های رادیو را برای ازدیاد جمعیت جدی نگیر.

نمونه اش غزاله صبیه همین آقا جمشید که پیکان آبی شورتی دارد. کلاس نهم است اما به قواره ی پیرزن های بلغاری آرایش می کند . لنز میشی عینک گربه ای کاکل پرکلاغی بینی زیر تیغ رفته خوکی و البته یک جفت گوشواره که آدم را یاد حلقه های آتشینی می اندازد که شیرهای مادر مرده از لایشان رد می شوند . این سیاهه را اضافه کن به اسم بامسمایش تا دستت بیاید که آقا حمشید عوض تولید دختر سیرک راه انداخته است .

سابق بر این هر فقره که والده جانمان طاس کبتب بار می گذاشت از قضا چهارشنبه بود و در این جعبه جادو ارتش سری رژه می رفت از عهد همان سریال دو ریالی تا همین حالیه هر وعده بوی طاس کباب از مطبخ همایونی سر ریز می شود و پر می کند من حیث المجموع خانه رو من عندی و سر خود گوش ما ریتم ارتش سری ضرب می گیرد .... حکایت شماست شازده. فقره اولی که دیدمتان قلبمان می تپد .... هنوز هم می تپد..‌.

بار پروردگارا ! قیافه ما اوراق است خودت بهادارش کن . مشارکت هم خوب است.