نسترن های صورتی/ جولایی

نسترن های صورتی

رضا جولایی

انتشارات مرکز

سال نشر : 1377

 شاهزاده آبی: شاهزاده بعد از اعدام فرزندان مرد ...

تقاص: مرد جا مانده از هنگ

مونس و مردخای: زن و شوهر یهودی که پول دار شدند.

مزدور: دو سرباز و دوستی ظاهری

دره ی پریان: دایی خلبان و نترس 

بی بی هور: داستان عاشقی دختر خان ایل .

سرود تاریکی : غول درون غار و بچه های روستا .

کشیک شبانه: نگهبان بچه های عقب افتاده .

نسترن های صورتی: پزشک در انتظار مرگ .

سرود ارمیا: امکان بروز حادثه در سه روز آینده .

شبیه اکثر کتاب هایی که از آقای جولایی خوندم بیشتر داستان های این کتاب هم حال و هوای دوران قاجاریه را داره و در ارتباط با روابط مردم با یکدیگر بود . در مورد آقای جولایی هیچ چیز نمی دونم جز این که تهرانی هستند اگر کسی چیزی می دونی خوبه توی کامنت های همین پستها بنویسه تا بقیه هم استفاده کنند.

باید بگم کتاب خوبیه قوی نوشته شده احساسی یا دارای جملات ان چنانی نیست ولی واقعا استخون بحدیش قویه . به نظرم کلا اقای جولایی دستشون قوی هست و شهرتشون کمتر از تواناییشون هست .

قسمت های زیبایی از کتاب

حالا می فهمم چرا بعضی ها چند کرور می دهند و یک فرش و یا یک پرده ی نقاشی می خرند و می کوبند روی دیوار اتاق خودشان . چشم ها گاه از تمام اندام های دیگر بدن بیشتر از ما طلبکارند .

این مردم که سنگشونو به سینه می زنی یک مشت چرتی هستند که دایم توی رویای شکم و زیر شکمشون سیر می کنن و فکر عافیت خودشون هستن . این حکومتا از سرشون هم زباده برای اینکه خودشون ظلم پرورن. برتی اینکه فقط منافع خودشونو می خوان . پس مستحقن و دلسوزی براشون یا تظاهره یا حماقت .

فکر کرد نسل او تداوم خواهد یافت اما این کافی نبود . می خواست خود زنده بماند . وقتی که اندیشید زندگی بدون او ادامه خواهد یافت دلتنگ شد.